Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο. Του δώρησε λογική και σχεδόν απόλυτη γνώση της Αλήθειας. Λέμε "σχεδόν απόλυτη", διότι πραγματικά Απόλυτος είναι ΜΟΝΟ ο Θεός. Του δώρισε ελεύθερη θέληση και τον κατέστησε αυτεξούσιο.
Ενθρόνησε τον άνθρωπο βασιλιά του ορατού κόσμου: της ύλης, του χρόνου, του χώρου, του κόσμου των ζώων και των φυτών. Ο άνθρωπος ήταν ενωμένος με το Θεό - ο Οπoίος είναι η Ζωή του ανθρώπου. Η μόνη απαγόρευση του Θεού προς τον Αδάμ: η εμπειρική γνώση τού δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού. Δηλαδή ο Θεός απαγόρευσε στον Αδάμ να γευτεί από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Σαν να του είπε ο Θεός: "Σ' αυτό το ποτήρι έχει δηλητήριο. Μην πιείς γιατί θα πεθάνεις!" ή "Εκεί υπάρχει κίνδυνος. Μην πας εκεί γιατί θα πεθάνεις!" Ο Αδάμ την είχε αυτή την γνώση αλλά μόνο θεωρητικά. Από αυτή τη θεωρητική γνώση το δηλητήριο δεν ενεργεί, δε σκοτώνει.
Η πτώση του Αδάμ: Αποφάσισε να έχει και την πρακτική (εμπειρική) γνώση: "Ας δοκιμάσω αν είναι έτσι. Θα πεθάνω πραγματικά;"
Ο Αδάμ υπέκυψε στον πειρασμό μετά από την προτροπή του πρώτου νεκρού και εχθρού του Θεού, του Εωσφόρου. Με την πρακτική γνώση (με τη γεύση) τού δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, ο Αδάμ χωρίστηκε απ' το Θεο, έχασε την ένωση με την Ζωή - έχασε την Αιώνια Ζωή στον Παράδεισο.
Μετά τή πτώση τού ο Αδάμ, στη γήινη ζωή του γέννησε κληρονομιά, άφησε απογόνους: το ανθρώπινο γένος.
Έτσι, αφενός έχουμε τον άνθρωπο Αδάμ και αφετέρου έχουμε όλη την ανθρωπότητα η οποία ονομάζεται Αδάμ. Πώς εξηγείτε αυτό; Όλοι οι άνθρωποι βγήκαν από την ίδια πηγή - Αδάμ. Όλο το γένος των ανθρώπων έγινε σαν μια Άμπελος.
Ονομάστηκε Αδάμ διότι η Αρχή της Αμπέλου είναι ο Αδάμ. Στις διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων το όνομα Αδάμ αναφέρεται αφενός για το πρόσωπο Αδάμ, αφετέρου για όλο το ανθρώπινο γένος.
003: Όλοι οι άνθρωποι, ο κάθε απόγονος του Αδάμ, γεννήθηκε μολυσμένος από την αρρώστια του θανάτου
