Παγκοσμιοποίηση ττκ Εκκλησίας
- από το κείμενο που ακολουθεί γίνεται
κατανοητό ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός
της εισβολής τον νέου ημερολογίου εις την
Ελληνική Εκκλησία το 1924.
"ΒΟΑΝΕΡΙΈΣ", Ι.Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΑΠΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ
Έτος Β', Αριθμ. Τεύχους 8, ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
2003
Η εγκύκλιος του 1920 πού εξέδωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, είναι όντως το πρώτο βλάσφημο κείμενο του αιώνα μας, πού επισήμως εκδόθηκε από Ορθόδοξη τοπική Εκκλησία.
Αυτό αποτελεί τον καταστατικό χαρτη του Οικουμενισμού.
Λίγα σημεία παραθέτουμε για να κατανοήσουμε το πνεύμα στο όποιο κινήθηκαν οί επίσκοποι πού την εξέδωσαν. «Εγκύκλιος συνοδική της εκκλησίας Κων/πολεως προς τάς απαντοχώ εκκλησίας του Χρίστου». Ή καθ' ημάς Εκκλησία φρονούσα ότι ή των διαφόρων χριστιανικών Εκκλησιών προσέγγίσις κά κοινωνία ούκ αποκλείεται, υπό των υφισταμένων μεταξύ αυτών δογματικών διαφορών καί ότι τοιαύτη τις προσέγγίσις τα μόλα εστίν ευκταία καί αναγκαία καί πολλαχώς χρήσιμος, εις τε το καλώς εννοούμενον συμφέρον εκάστης των ετά μέρους εκκλησιών καί του όλου χριστιανικού σώματος, καί εις παρασκευήν καί διευκόλυνσιν της πλήρους ποτέ, συν θεώ καί ευλογημένης ενώσεως..
Ούτω δε της ειλικρίνειας καί της εμπιστοσύ\ης προ παντός αποκαθισταμένης μεταξύ των Εκκλησιών, νομίζομεν δεύτερον ότι επιβάλλεται ίνα αναζωπυρωθή καί ενισχυθή προ παντός, ή αγάπη μεταξύ των Εκκλησιών, μη λογιζόμενος αλίήλας (ος ξένος καί αλλότριας, αλλ' ως· συγγενείς καί οικείας εν Χριστώ καί «συγκληρονόμους καί σύσσωμους της επαγγελίας τον θεού εν Χριστώ» (Εφεσ.3:5)
...Δύναται ή φιλία αυτή καί αγαθόφρων προς αλλήλους διάθεσις εκφαίνεσθαι καί τεκμηριούσθαι ειδικώτερον, κατά την γνώμην ημών, ως εξής:
α) Δια της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου προς ταντόχρονον εορτασμόν των μεγάλων Χριστιανικών αορτών από πασών των Εκκλησιών.
β) Δια της ανταλλαγής αδελφικών γραμμάτων κατά τάς μεγάλος του Εκκλησιαστικού ενιαυτού εορτάς εν αίς είθισται και εν άλλαις έκτάκτοις περιστάσεσι.
γ) Δια της οικειοτέρας συσχετίσεως των εκαστα-χού ευρισκομένων αντιπροσώπων των διαφόρων Εκκλησιών.
δ) Δια της επικοινωνίας των θεολογικών σχολών και των αντιπροσώπων της θεολογικής επιστήμης, και δια της ανταλλαγής των εν εκάστη εκκλησία εκδιδομένων θεολογικών και εκκλησιαστικών περιοδικών και συγγραμμάτων.
ε) Δια της αποστολής νέων χάριν σπουδών, από της μίας εις τάς σχολάς της άλλης Εκκλησίας.
στ) Δια της συγκροτήσεως παγχριστιανικών συνεδρίων προς εξέτασιν ζητημάτων, κοινού πάσαις ταίς εκκλησίαις ενδιαφέροντος.
ζ) Αιά της απαθούς καί επί το ιστορικώτερον εξετάσεως των δογματικών διαφορών από της έδρας καί εν ταίς συγγραφαίς.
η) Δια του αμοιβαίου σεβασμού των κρατούντων εν ταίς διαφόροις εκκλησίαις ηθών καί εθίμων.
θ)Διά της παροχής αμοιβαίως ευκτήριων οίκων καί κοιμητηρίων δια τάς κηδείας καί την ταφήν των εν τη ξένη αποθνησκόντων οπαδών των ετέρων ομολογιών.
ι) Δια του διακανονισμού μεταξύ των διαφόρων ομολογιών του ζεματάς των μικτών γάμων.
ία) Δια της πρόφρονος τέλος αμοιβαίας υποστηρίξεως των εκκλησιών εν τοίς έργοις της θρησκευτικής επιρρώσεως της φιλανθρωπίας και τοις παραπλησίοις. Έσται δε ή ανύποπτος και ζωηρότερα αυτή των εκκλησιών προς αλλήλας συνάφεια, καί άλλως υπέρ του όλου της εκκλησίας σώματος χρήσιμος καί ωφέλιμος, ότι παντοίοι κίνδυνοι ουχί ήδη ταύτη ή εκείνη των επί μέρους Εκκλησιών, αλλά τη ολότητι αυτών επαπειλούσιν...
«Εν τοίς Πατριαρχίοις Κων/πόλεως κατά μήνα Ιανουαρίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού εικοστού σωτηρίου έτους».
"Επονται οι υπογραφές των δώδεκα συνοδικών μητροπολιτών.
Οι αιρέσεκ και οι πλάνες της κατοπτύοτου αυτής εγκοκ^ίου άναι οι εζής:
Ι. Δια πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας
επισήμως οι κοινότητες των αιρετικών ονομάζονται επί μέρους Εκκλησίαι και όλοι μαζί με τους Ορθοδόξους ονομάζονται το όλο χριστιανικό σώμα Δηλαδή εξίσωσις της αληθείας με το ψευδός, του Χρίστου με το διάβολο.
2. Δια πρώτη φορά στην Ιστορία της Εκκλησίας ζητείται εκ μέρους των Ορθοδόξων ή συνεργασία σε εκκλησιαστικό επίπεδο με τους αιρετικούς, οι οποίοι κατά τους αγίους είναι εχθροί του Χρίστου και της Εκκλησίας.
3. Δια πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας οί αιρετικοί ονομάζονται από «Ορθοδόξους» ως συγκληρονόμοι και σύσσωμοι της επαγγελίας του θεού εν Χριστώ.
4. Διαστρέφεται εκ βάθρων ή Αγ. Γραφή, ή Ιερά Παράδοσις, οί Ιεροί Κανόνες και οί Άγιοι, διότι τελείως διαφορετικά ετοποθέτουν τους αιρετικούς.
Επι πλέον αποδεικνύεται ότι ή αλλαγή του ημερολογίου δεν αποσκοπούσε στην αστρονομική του ατέλεια αλλά είχε καθαρά θρησκευτικούς λόγους - την προοέγγισι δηλαδή δια των κοινών εορτασμών με τους αιρετικούς.
Όλοι, λοιπόν, οι τρόποι, τους οποίους υποδεικνύει ή εγκύκλιος, του συγχρωτισμού δηλαδή των νέων, της επικοινωνίας των θεολόγων και των θεολογικών σχολών, των κοινών συνεδρίων, της ανταλλαγής των ναών κ.λπ. είναι όντως δαιμονικοί καί σήμερα βλέπουμε πόσο αυτή ή προσέγγισις με τη Δύσι αλλοίωσε την ορθόδοξη παράδοσι.
Μία απλή απόδειξις είναι ή προτεσταντική σκέψις καί θεολογία ή οποία βασιλεύει σήμερα καί διδάσκεται στίς κατ' όνομα ορθόδοξες θεολογικές σχολές.
Ή αιρετική αύτη εγκύκλιος όχι μόνον δεν αναιρέθηκε ποτέ αλλά απεναντίας καυχώνται οί οίκουμενιστές επίσκοποι δια το προοδευτικό πνεύμα αυτών, οί οποίοι την συνέταξαν. Εφαρμόσθηκε δε κατά γράμμα στις επόμενες δεκαετίες καί σε πολλές περιπτώσεις όπως θα δούμε οί οίκουμενιστές επίσκοποι έπραξαν περισσότερα από όσα αυτή υπεδείκνυε.
